79 levens.

Duitsland 1940,

Hitler aan jouw wieg.

Negen jaren later een

Democratische Republiek.

Negen jaar gevangen

in dat halfbakken land,

totdat in 1990

kapitale eenheid kwam.

Negen jaren later

bij de Brandenburger Tor,

herdenk jij de muurslachtoffers

bij weer en wind nog door.

"Alles Scheiße," wat je bromt.

Je geeft die uitspraak vleugels.

Een mogelijke optelsom

van politieke leugens.

"Kauwt currywurst weg,

kijkt als koeien,

sloft stofwolken op,

wat kan het boeien?

Klikt een foto van

de herdenkingskruizen,

maar hij zíét ze niet! O!

Alles Scheiße!"

"Stel dat dát zo is,"

vraag ik wanneer ik naast je zit,

"waarom doe je dit dan

toch al jaren lang?"

"79 levens

op de vlucht voor die muur

van een sociaaldictatuur

nutteloos neergevuurd

om hen niet te vergeten

opdat zij op

een bladzij in

de historie

der mensheid

blijven

verschijnen

(Ach, alles Scheiße) -

maar soms loopt

iemand hier voorbij

die wèl kijkt.."

en je zwijgt,

dat heet, voor heel even,

dan hervat je je tirade

naar de schapenparade.

Dank kameraad en

het zij je vergeven.

pepé: lettermenger

Altaarstorm.

Je hoorde het niet, hier,

in de kamer, maar

een altaarstorm naderde,

drukte op de lucht.

Boehoehoeddha's

inlijstspreuken

lijderszwegen,

de brekenbeeldjes,

voor m'op de vloer,

chaos van goddelijks,

een brokken en schervenmix.

d'Ogen sloten, 't hoofd boog

omni't'ere' deoloog,

één veger op een blik.

pepé: lettermenger.

Werkcoach.

Rchting?

Richting?

Een richt-ding?

Ja, dat ben ik,

zou je kunnen zeggen,

maar of ik m'of

dit "richt-ding"

zich ècht op

één ding richt,

dat weet de

gemiddelde

rekenmachinist

in stukken licht

beter dan dit ik.

De vereiste curiokullum vitalis

die op mijn lijf geschreven is,

laat u mij werk-lijk ongestoord

nu d'is't onthuld in dit kantoor?

Hoe veel ik kost?

Hoe veel ik waard ben?

O! Ambtenaar,

bereken mij!

Want vraagt een rondje

niet om een kruisje,

drwaait het weer op

Noord Oost Zuid

West Uit?

pepé: lettermenger.

Dat park.

Fonteinwater,

opspuitend wel grijs,

achter een rookomringde

grijze huid.

Hij was even buiten,

zat naast me,

zonnestralen halen,

zei hij luid.

Niet dat hij niet

van mensen hield,

schalde't in mijn oren

op een bankje in

dat park; "Alleen,

al hun woorden.."

pepé: lettermenger.

Schoon was de lei.

"Niets aan woorden overlaten!"

klonk een gedachte in wezen

regend't'ikkend' mogelijkheden weg,

de eeuwen toegezwegen.

Schoon was de lei 'fschoon gewassen.

"Daar sta je, boven op een dak"

en een flat echo'de "Wie was dat?".

"O, het was een gedachte die sprak."

Toen in wezen naar beneden keek keek

in nat glanzend asfalt een spiegelbeeld

terug uit een lijst van lantarenlicht.

"Het was niet Alice, het was haar droom,"

fluitfluisterdede wind in een herenigingszin.

en zo ver viel het beeld tot gedicht.

pepé: lettermenger.