Duitsland 1940,
Hitler aan jouw wieg.
Negen jaren later een
Democratische Republiek.
Negen jaar gevangen
in dat halfbakken land,
totdat in 1990
kapitale eenheid kwam.
Negen jaren later
bij de Brandenburger Tor,
herdenk jij de muurslachtoffers
bij weer en wind nog door.
"Alles Scheiße," wat je bromt.
Je geeft die uitspraak vleugels.
Een mogelijke optelsom
van politieke leugens.
"Kauwt currywurst weg,
kijkt als koeien,
sloft stofwolken op,
wat kan het boeien?
Klikt een foto van
de herdenkingskruizen,
maar hij zíét ze niet! O!
Alles Scheiße!"
"Stel dat dát zo is,"
vraag ik wanneer ik naast je zit,
"waarom doe je dit dan
toch al jaren lang?"
"79 levens
op de vlucht voor die muur
van een sociaaldictatuur
nutteloos neergevuurd
om hen niet te vergeten
opdat zij op
een bladzij in
de historie
der mensheid
blijven
verschijnen
(Ach, alles Scheiße) -
maar soms loopt
iemand hier voorbij
die wèl kijkt.."
en je zwijgt,
dat heet, voor heel even,
dan hervat je je tirade
naar de schapenparade.
Dank kameraad en
het zij je vergeven.
pepé: lettermenger
Geen opmerkingen:
Een reactie posten