"Niets aan woorden overlaten!"
klonk een gedachte in wezen
regend't'ikkend' mogelijkheden weg,
de eeuwen toegezwegen.
Schoon was de lei 'fschoon gewassen.
"Daar sta je, boven op een dak"
en een flat echo'de "Wie was dat?".
"O, het was een gedachte die sprak."
Toen in wezen naar beneden keek keek
in nat glanzend asfalt een spiegelbeeld
terug uit een lijst van lantarenlicht.
"Het was niet Alice, het was haar droom,"
fluitfluisterdede wind in een herenigingszin.
en zo ver viel het beeld tot gedicht.
pepé: lettermenger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten