En daar was je,
een holografisch ideaal
van mijn fantaseergemaal.
't Is vast nooit te laat, toch?
We hebben heus zeker de tijd, lief,
kom dan, we blijven nog even
kom, nog heel even niets.
Ik zie de kuiltjes in je wangen,
ik voel ze, de haartjes, ja daar,
je zuchtjes zijn zoete gezangen
kom, nog heel even niets.
Lief lief wie liefde
die liefde wie liet
die liefde los liet
die liefde ook toe
toe lief lief zie toe
hoe 'k je lief
toe lief toe.
en verdwijn in mij,
dan verschijnen wij
voor ons fantaseergemaal
en het wordt vast echt waar, toch?
Als wij dat allebei geloven
kom lief, we blijven nog even
kom, nog heel even niets.
Wat een waterval,
kom ik duik in jou
en we laven ons
laveloos
aan elkaar
Lief lief wie liefde
die liefde wie liet
die liefde los liet
die liefde ook toe
toe lief lief zie toe
hoe 'k je lief
toe lief toe.
En de reizigers zetten een stap.
pepé: lettermenger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten