Diep van binnen waar nooit licht komt
en alle geluid van buiten verstomt
tot een doffe druk op iemands oren,
maar niemand is daar
dus niemand die het kan horen,
klopt zo innig stil mijn hart,
klopt, door levend zijn gesard
en ongenadig mij te laten leven.
Ik ben niet bij machte
naar vreugde te streven.
Opgesloten en getart,
het hopeloze zwarte hart
mag nooit gelijken vinden:
het eigen leven vangt het
en verstopt het achter ribben.
pepé: lettermenger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten