Ja, ik ben een prullenbak, zo'n fijne ouderwetse
waarmee je nog zo lekker tegen 't deksel aan kan ketsen.
Niet zo'n Curver Tupperware, van Blokker Hema Xenos,
maar eentje die al oud was toen jouw opa amper één was.
Een blikken prullenbak, zo één met ribbels in mijn lichaam
en zonder vuilniszak erin, zo'n zak daar heb je niks aan.
De vuilnisman die leegt me goed en eens in de paar weken
dan laten ze de schillen en de derrie eens goed weken.
Ja, ik ben een prullenbak, zo'n degelijke makker
en ik lig niet van elke ramp en elke scheet meer wakker
en jullie zooi die in mij zit die wordt steeds meegenomen,
zo niet, dan gaf het mij niet dat ik dan zou overstromen.
Ik word nu niet gedumpt, maar ben nu zelf de gulle dumper,
ja, ik heb zelfs wat voedsel in mij voor een arme stumper.
Het maakt me ook niet uit als iemand hard op mij zou schoppen
en ook niet dat ze mij voor schroot uitscholden: dat zou kloppen!
Ik ben een mooie prullenbak, waar ieder aan voorbij gaat,
maar wee de dag dat dan ineens dat ding plots niet meer klaarstaat.
Maar nee, ik ben mezelf, van vlees en bloed en duizend zorgen
met in mijn harde hersenpan een prullenbak verborgen.
pepé: lettermenger.
[2002]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten